Άνθρωπος ή καλαμάρι; Ελευθερία ή θάνατος;( Μέρος 2^ο )

2. Το καλαμάρι

Μετάβαση στο 1^ο μέρος

  Έχω τη δυνατότητα φυσικά να επιλέξω οποιοδήποτε άλλο δύσμοιρο ζωντανό για το εργαστηριακό μου πείραμα, επιλέγω όμως αφαιρετικά το καλαμάρι, ορμώμενος από το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, για να μη χάσω το μίτο της διανοητικής συνέχειας. Ως ζων λοιπόν οργανισμός, το μαλάκιο τούτο, όπως και κάθε μέλος του ζωικού βασιλείου, τερψιλαρύγγιο ή μη, καθορίζεται από μερικές βασικές λειτουργίες. Αυτοσυντήρηση, αυτοπροστασία και φυσικά αναπαραγωγή. Αυτές θεμελιώνονται στο βιολογικό ένστικτο της επιβίωσης και διαιώνισης του είδους.

  Θεωρητικά πρόκειται για αυτόματους μηχανισμούς με υποχρεωτικό χαρακτήρα. Διέπονται δηλαδή από την ανάγκη. Δεν είδα ποτέ ένα ξεχωριστό καλαμάρι να περιδιαβαίνει τα βιβλιοπωλεία αναζητώντας λύση σε υπαρξιακά ζητήματα. Ούτε διάβασα για κάποιο κεφαλόποδο να αναρωτάται μετέωρο "to be or not to be?". Κανένα καλαμάρι δεν έψαξε την τύχη του σε στεριά ή αέρα, ούτε άλλαξε τις καθημερινές του συνήθειες στο πέρασμα των αιώνων. Τροφή, προστασία, αναπαραγωγή. Αυτές παραμένουν στο διηνεκές οι κεφαλαιώδεις ανάγκες του.

  Υπάρχουν βέβαια μικρά καλαμάρια, μεγάλα και γιγάντια. Πάντα όμως η εξέλιξη, αλλά και η διαφορά τους, αναφέρεται σε μεταβολές μεγέθους, δηλαδή ποσότητας και όχι ποιότητας. Εκτός βέβαια από τη γευστική τους διαβάθμιση, στην οποία ως γνωστό τα καλαμάρια της Μεσογείου προηγούνται.

  Θα μπορούσα συμπερασματικά να αποδεχθώ ότι ο βασικός υπαρξιακός κώδικας, ο κύκλος της κοινωνικής ζωής του συμπαθέστατου μαλακίου, παραμένει αναλλοίωτος και αμετάβλητος στο χωροχρονικό συνεχές. Σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε μια άλλη διάσταση, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και οι γραμμές αυτές να πληκτρολογούνταν με άφταστη ταχύτητα από τα δέκα πλοκάμια ενός ευφυούς καλαμαριού. Όμως hic et nunc, ελληνιστή εδώ και τώρα, η αρμόζουσα θέση των τρυφερών ποδών του, είναι αυτή της πυρωμένης καρβουνόσχαρας.

Μετάβαση στο 3^ο μέρος