Άνθρωπος ή καλαμάρι; Ελευθερία ή θάνατος;

( Μέρος 4^ο )

4. Η οικογένεια

Μετάβαση στο 3^ο μέρος

  Επιστρέφω στη γκροτέσκο κάρτ ποστάλ των κατά τα άλλα συμπαθέστατων επισήμων, οι οποίοι με στιγμιαίο εκλογολυγούριο σεβασμό και σταυρολάγνο βλέμμα κατέθεταν τα δύστυχα στεφάνια προς τιμήν ανθρώπων, τους οποίους αν ζούσαν θα είχαν έγκλειστους στη φυλακή ως φοροφυγάδες. Αυτό το κάνω όχι βεβαίως από μαζοχιστική διάθεση, αλλά για να συνεχίσω την εργώδη αναζήτηση για τα αίτια που η εικόνα αυτή μου θύμισε το ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για τα καλαμάρια.

  Αντικρίζοντας λοιπόν την ελίτ των τοπικών πολιτικών αρχόντων γεννήθηκε στο άρρωστο μυαλό μου η εικόνα μιας ολομέλειας στην Ελληνική Βουλή. Πρόκειται βέβαια για ενσταντανέ σπανιότατο και αυστηρώς ακατάλληλο δια ανηλίκους. Γι’ αυτό προτείνω να διαβάσετε τις γραμμές τούτες, κατά τη βραδινή ζώνη, όταν τα τέκνα σας αναπαύονται στην αγκαλιά του γλυκύτατου μορφέα. Αν δεν έχετε, τέκνα εννοώ, καιρός ν’ αποκτήσετε! Γιατί έχω την εντύπωση ότι εκείνες τις ζεστές ώρες, θα ήταν πιθανόν σοφότερο να βρίσκεστε κι εσείς στην αγκαλιά κάποιου.

  Η σκέψη αυτή, ακολουθώντας άγνωστα δαιδαλώδη νοητικά περάσματα και σκοτεινά εγκεφαλικά μονοπάτια, εμφιλοχώρησε στη δύστυχη κεφαλή μου. Σφηνώθηκε, δηλαδή στη γκλάβα μου. Τοπικοί άρχοντες, πολιτικοί ταγοί, game of thrones, godfather, οικογένειες δίποδων, οικογένειες δεκάποδων. Αυτό ήταν το δρομολόγιο του συνειρμού. Τέρμα του, τα προσώπατα: παπανδρέοι, μητσοτάκηδες, κεφαλογιάννηδες, κεδικογλουλαίοι, γενηματάδες, κωνσταντοπουλαίοι, βαρβιτσιώτηδες etc etc etc…

Μετάβαση στο 5^ο μέρος